Soms lijken mijn collega en ik wel een stel pubers. Zoals die keer dat we de stickers ‘duwen’ en ‘trekken’ omwisselden op de deuren.
Vanaf onze werkplek zagen we de een na de ander moeite hebben met de deur en wij hadden de grootste lol.
Tijd voor wat anders. We hingen het storingskaartje van het koffieapparaat op de printer. Een gefrustreerde collega die haar printjes maar niet kreeg belde dat nummer.
‘Douwe Egberts, zegt u het maar’ schalde het door de speaker en de vrouw keek verbijsterd.
Met gekruiste benen liepen we gierend naar de wc. Het is soms zo simpel, maar zo leuk…