Ik voelde zijn hand tussen mijn schouderbladen. Ik voelde zijn nagels.
Ik werd woest. Ik bleef kalm.
Daar stond ik. In de hal van hotel Torarica in Paramaribo. Die zogenaamde spontane brasa veranderde in een openlijke aanranding.
En plein public. Onopgemerkt. Kon ik nog een kant uit?
‘Wat doe je later gudu?’ Die hongerige dwingende stem hoor ik nu nog.
Dyadya uma. Sterke vrouw. Doe alsof! Elke vrouw bezit deze oerkracht. Die krachtige stem hoor ik nog steeds.
Ik speelde hoog spel. ‘Zeg jij het maar schatje. Ik heb nog geen plannen.’
Adres en tijdstip werden ingefluisterd. Hijgend, hongerig.
Ik herhaal denk ik, net iets hijgender met geile blik, adres en tijdstip.
En ren.
Doen alsof werkt!