‘Mama, ik ga jou een vraag stellen’, aldus de 3-jarige. ‘Wat goed, waarover lieverd?’, antwoord ik belangstellend. ‘Zijn jouw tanden geel of bruin?’ Twee onderzoekende, heldere oogjes kijken me aan in afwachting van mijn antwoord. ‘Wit, mag ik hopen’, zeg ik. De peuter schiet in de lach. ‘Gekke mama, mijn tanden zijn wit, de jouwe toch niet!’ Ik loop naar de spiegel. Een beetje geel, toch wel. Ik maak een registratie dat ik minder koffie moet drinken. ‘Geel?’, vraag ik vertwijfeld. ‘Goedzo mama!’. Toch wel fijn, die onbegrensde eerlijkheid.