Elleke weke kommen oeënze buurmisjes, twì dikke vriendinnen van een jaer of tiene oud, de lokale uus-an-uus krante bezurhen. Dae is min of mieër een soort van hewoonte ‘ehroeid da me ruilen. Oeëns de krante, ulder een snoepje. Ze bin hèk op druksies en sukelaode. Mae op een kieër zae ‘k: ‘ier, aen julder es wat ieël lekkers! Dat bin benanesnoepjes, die aè ‘k ‘ekreehen van een mevrouw die ao nae eur fermielje ‘ewist was in Brazilië!’ Ze kieken es nae mekaoren en dan zei d’n ieënen: ‘In die aore kasse staen de druksies, dae pakt Aart (m’n man) ze aoltied!’