Buiten regent het. 
De gordijnen nog dicht. 
De herfst is gestart zonder dat de zomer begonnen is. 
Ik kruip zacht tegen jouw warme lichaam aan. ‘De wekker gaat zo’, bromt je warme lichaam. 

Kruidnoten in de schappen, zomer sale is geweest. 
Een warm hondenlichaampje komt tegen mij liggen, waardoor we één brok zachte warmte vormen. ‘De wekker gaat zo’, herhaal ik, misschien tegen de hond.
De appels hangen rijp te bungelen aan de boom, klaar voor de oogst, klaar voor een oplettende kauw. 

De geur van natte bladeren ruilt langzaam met die van de droge. 
Mijn herinneringen aan de zomer vervagen met elke druppel die ik hoor vallen. 
Je baardje prikt vertrouwd. 
De wekker. We zijn er klaar voor.