Ik kan niet slapen. Al de derde nacht op rij.
Deze keer door een vlieg met de energie van drie espresso’s én de buren die met een karaokeset in hun woonkamer ontzettend vals meezingen met Monique Smit.
Ik wil mijn koptelefoon opzetten maar vind het stiekem best een goed nummer. Dus besluit ik om te mediteren met een slaapmasker op en de Volendamse klankschalen gonzend door de muur.
Als ik uiteindelijk bijna in slaap begin te vallen, schiet ik ineens wakker. Mijn gedachten zoemen door die vlieg die mij al twee keer wat wilde zeggen: 
‘Blijf je vana na na na navond bij mij?’