Het is de eerste week in de brugklas. Na acht jaar lagere school een moment van jezelf herdefiniëren.

Mijn zoon leert zijn nieuwe klasgenoten kennen. Men praat over de afgelopen zomervakantie. Na de aanschaf van een computer en een laptop, konden we nog vijf dagen naar een windsurfkamp.

Nieuwe klasgenoot P. kijkt mijn zoon meewarig aan.

‘Dat is toch geen vakantie’, zegt hij en hij voegt eraan toe dat hij iedere schoolvakantie weggaat. Als hij hoort dat mijn zoon enkel naar Griekenland is geweest, roept hij ontsteld:

‘Ben je nog nooit buiten Europa geweest!’

‘Nee’, antwoordt mijn elfjarige zoon, ‘maar ik heb iets dat jij niet krijgt van je drukke ouders’.

P. wacht af.

‘Aandacht’, zegt mijn zoon.