Ik loop de kamer binnen om een infuus door te spuiten. Het meisje voelt zich nog lamlendig. Haar broertje is er ook. ‘Moet jij niet naar school?’ vraag ik. Hij kijkt me aan en vertelt me zonder iets te zeggen dat hij bij zijn zus moet zijn. Hij gaat mee naar de röntgenfoto, zelfs tot in de röntgenkamer, hij zit erbij als de dokter komt kijken en 's middags vind ik ze naast elkaar in bed. Het meisje geeft haar broertje voorzichtig een high five. Eindelijk snap ik het: hier knapt ze van op. Ze zijn het perfecte voorbeeld van het verstrengelwoord ‘brusje’.