Met onze dochter van 11 en zoon van 9 gaan we naar een condoleance. De stemming is erg verdrietig; het gaat om een jonge vrouw, een twintiger. Ik vraag de kinderen of ze haar nog willen zien. Onze dochter loopt na het afscheid van de familie vastberaden naar de uitgang. Onze zoon lijkt haar te volgen, maar aarzelt en draait dan toch naar de kist. Samen blijven we in stilte even staan. Als we bijna bij de auto zijn, vraag ik waarom hij uiteindelijk alsnog wilde kijken. Zijn antwoord: ‘Ja kijk, ik heb al eens twee overleden mannen gezien. Dus ik dacht als ik nu kijk, dan heb ik ook een keer een vrouw gezien, snap je?’