Jaoren leden, ik was een jaor of virtien, zaten wij op oens paosbest bij opoe en opa in Börk um de salontaofel. Mien oom en tante, de ienigen in de femilie die nog boerden, kwamen der ok in. Zij leuten zuk in de stoel vallen, en doe mien mamme heur de koffie inschunk, sleug tante zuk op de kneien: ‘Het wonder is geschied!’ Ik wus niet wa’k der an had. Bedoelde ze warkelijk dat Jezus was herrezen oet de dood? Maor zij lachte, en verkondigde grootsig: ‘Wij hebt de parsbult klaor!’