Ik was 17 en liep stage in de wijkverpleging. Ik mocht voor het eerst zelfstandig naar mevrouw W., die bedlegerig was. Ik wist van mijn collega dat ze van muziek hield en ik hield van zingen. Tijdens het wassen overwon ik mijn schroom en doorbrak de stilte. Ik zong ‘Daniel’ van Elton John voor haar. Ze zei niets, luisterde alleen maar en bedankte me voor de persoonlijke verzorging. Op kantoor zei mijn stagebegeleidster dat mevrouw W. had gebeld; wanneer het zingende zustertje weer zou komen.