Op de fiets naar mijn werk zie ik een vrouw van middelbare leeftijd een straat uit rennen. In haar handen een oranje broodtrommel. Ze rent even naast me en ik vraag of ze achterop wil. ‘Nee, zegt ze. Het is mijn man... Hij is zijn lunch vergeten. Daar gaat ’ie in die grijze Opel’, en ze schreeuwt: ‘Hans, je brood!'
Ik ga op de pedalen staan en vlak voor het verkeerslicht kan ik ’m waarschuwen. Na een paar minuten hoor ik een claxon en dan zwaait er een man met een broodtrommel naar mij.