We huren een huisje tussen de Franse zonnebloemvelden. Voor de deur is een terras met vier plastic tuinstoelen aan een tafel, waar we de maaltijd gebruiken. Ik waarschuw mijn puberzoon herhaaldelijk om niet te wippen op de stoel, die gevaarlijk doorbuigt.
De volgende ochtend belt mijn partner aan bij de eigenares. Ik sta bedremmeld achter hem. In gebroken Frans biecht hij op dat we per ongeluk een tuinstoel hebben vernield. De eigenares put zich uit in gebaren dat het niets geeft.
Als we de dag daarna vertrekken, zien we een komkommerplant gedrappeerd over de zitting van de plastic stoel. De rugleuning, die ik in een felle beweging had afgebroken, staat ernaast.