Ik ben weer klaar voor mijn werk. Ik open de zware deur om de koude kantine in te lopen. Een paar van mijn collega’s hebben pauze. De meeste ken ik, één iemand niet. Ik ga op de harde stoel zitten, tegenover hem. Hij stelt zich voor en zegt dat vandaag zijn eerste dag is. Ook ik stel me voor. Hij vraagt me op welke school ik zit. ‘Ik zit op het Frencken,’ antwoord ik, en hij knikt. Hij vraagt of ik mevrouw Klein ken, een docente Nederlands. ‘Ja, die ken ik, ik vind haar echt een kutwijf’, antwoord ik. Het blijft even stil en ik denk even dat hij mij niet gehoord heeft. Dan zegt hij: ‘Dat is mijn moeder.’