Het is nu meer dan een maand geleden, en het

went niet, de dood, het opgaan. Volwassen was

ik, en kind, de kamer vol van licht, moeder lag er,

broos, doorzichtig, bijna al vervlogen.

Na de begrafenis liep ik over het grindpad naar de

uitgang, zag dat vader achterbleef, liggen ging, zijn

ogen sloot, zich met rulle aarde en herfstblad bedekte,

zijn geboortegrond herkende, en glimlachte.