Ik ben met mijn twee beste vriendinnen aan het helpen bij een hypnoseshow die wordt georganiseerd bij ons op school. We krijgen even vrije tijd en we lopen een rondje door het gebouw. Terwijl we de trap oplopen zien we smerige haarproppen, stofwolken en etensresten liggen. Een van mijn vriendinnen zegt: ‘Die schoonmaaksters hebben maar één taak, dat is fatsoenlijk schoonmaken, en zelfs dat lukt ze niet.’ Ik knip voor de grap als een verwend kind met mijn vingers en zeg: ‘Schoonmaakster?’, alsof ik om een hulpje roep. Opeens hoor ik vanaf boven door de gang galmen: ‘Ik ben hier gewoon hoor.’