Ik loop door de straten van Albufeira. Ik kijk naar de grond en vraag mezelf af of het al bedtijd is als ik een Stefano Keizers look-a-like zie liggen. De tijd staat op 03:20 uur, dus ik besluit hem wakker te maken. Natuurlijk heb ik al een pen en papier bij de hand voor een handtekening. Tot mijn verbazing wordt hij niet wakker, maar reageert hij door te snurken. Ik maak een selfie met de wanna-be-Stefano en bel dan toch maar een ambulance. Hij wordt wakker door het harde gebrul van een stel Ieren en ziet de zwaailichten. Hij twijfelt geen moment en onze Stefano loopt weg alsof hij heerlijk heeft bijgeslapen.