Van achteren zie je het niet zo aan me, maar uiteindelijk hou je niemand voor de gek. Ik stond in het middenpad van een overvolle trein. Bij een stop keek ik of er een plaatsje vrij kwam. Een vrouw achter me keek me recht aan, zei oprecht geschokt: ‘Sorry! Ik had het niet gezien.’ En stond op. Wat ze zag was een dame op leeftijd.
Twee weken later gebeurde het weer. Ik stond in het middenpad toen een jonge vrouw mijn blik ving. Ze gebaarde naar mij en haar plaats. Zei met gedempte stem: ‘Ik weet dat dit beledigend kan overkomen, maar u kunt hier zitten hoor.’ We wisselden van plaats. Waar ik nog lang nadacht over ‘beledigend overkomen’.