‘Laten we een wandeltocht doen,’ zegt mijn broer vol enthousiasme, ‘het schijnt hier super mooi te zijn.’ ‘Ja, leuk idee!’, zegt mijn moeder. We pakken onze spullen en een grote fles water. Met de route al uitgestippeld, beginnen we met lopen. Het is een tocht van ongeveer drie uur, langs de zee, door het bos, alle mooie plekken krijgen we wel te zien. Voor m’n gevoel zijn we al uren aan het lopen, de zon brandt op mijn huid en de fles water is ondertussen al leeg. Mijn benen hebben geen energie meer en opeens hoor ik mijn broer zeggen: ‘Hier begint de wandeltocht.’