Ik zit in de auto op vakantie met mijn moeder en zusje. Omdat we in een rode koektrommel van een auto rijden, help ik navigeren. Ik voer het adres in dat op het briefje staat en we vertrekken. Volgens de informatie ligt het hotel dicht bij het strand, maar toch rijden we nu over het smalste bergweggetje ooit. Na ongeveer 15 minuten bereiken we een dorpje, al lijkt het alsof er maar drie mensen wonen. ‘Uw bestemming bevindt zich aan de linkerkant’, zegt de stem van het navigatiesysteem. We kijken verbaasd naar links. Ik zie geen hotel, maar een bakstenen blok met ramen zonder kozijnen. ‘Gelukkig hebben we wel frisse lucht’, roept mijn zusje serieus vanaf de achterbank.