Een van de zeldzame keren dat hij over zichzelf praatte, vertelde mijn vader dat hij later wel buitenaf wilde wonen met wat kippen en een geit. Maar uiteindelijk zat hij met mijn moeder in een appartement, bel met video en alarmknop, lift, overdekte gang.

Na zijn pensioen was hij gaan schilderen. In hun laatste huis op de begane grond keek hij uit over een weiland, heel in de verte een boerderijtje. Hij haalde het nabij met zijn zware kijker.

Het hangt nu bij ons, het huis is verborgen achter bomen die langs een smalle zandweg staan. Ik zie het dagelijks in het voorbijgaan, daar was het wat je wilde, denk ik, dichterbij kon je niet komen.