Dom
Jaren geleden paste ik op de kinderen van mijn neef. Vanwege een begrafenis. De meisjes, drie en vijf, staan voor het raam, op de eerste verdieping boven een druk kruispunt in Amsterdam. Er rijden luid bellend trams voorbij. Ze kijken hun ogen uit, willen van alles weten. Ik serveer een glaasje sap, boterhammen en zet ze aan het tekenen. Omdat ik zit te lezen antwoord ik op hun vragen een paar keer: ‘Weet ik niet.’ Hierna wordt het een tijdje stil. Wanneer ze worden opgehaald vraagt hun moeder: ‘Was het leuk met ome Dick?’ Hierop zegt de oudste: ‘Hij is wel lief, maar hij weet bijna niks.’
Dick Pol