Het is stapvoets rijden, rakelings langs roodverlichte kamertjes waarin dames in volle glorie hun handelswaar etaleren, binnen handbereik. Verdorie, komt vanaf de achterbank een vraag waarop je als ouder niet zit te wachten. ‘Die vrouwen daar, pappa, wat doen die?’ Naarstig zoek ik ’n beeld om het oudste beroep ter wereld omfloerst te introduceren in de onschuldige belevingswereld van een zevenjarige. Ik heb het, binnen ’n seconde! ‘Nou, dat zijn knuffeltantes; voor mannen die thuis zonder vrouw zitten, helemaal alleen. Die komen hier dan uitzoeken met wie ze saampjes lekker even willen knuffelen.’Hoe ik zoonlief dit stukje sociale educatie meegaf, zo begrijpelijk, invoelbaar, ik voel pure trots opgloeien… En direct daarna diep wegzinken in zijn ultrakorte samenvatting: ‘Hoeren dus!’