Als ik de behandelkamer van de kaakchirurg binnenkom, staat daar een jongeman in een groen operatiepak. Op mijn vraag of hij de arts is die mij gaat opereren, antwoordt hij: ‘We doen het samen.’ Door de doek over mijn hoofd die alleen mijn mond vrijlaat, zie ik niets. Wel wordt alles keurig toegelicht door de arts.
Ineens valt er iets zwaars dwars over mij heen.
De arts: ‘Mevrouw, we pauzeren even, de co-assistent is flauwgevallen.’ Als alles achter de rug is en ik op weg ben naar de uitgang, gaat er een deur open. Nog witjes om zijn neus staat daar de meneer die mij ‘samen’ zou opereren.