In 2001 begon ik een notariskantoor op Rotterdam-Zuid in tijden van drugsoverlast. In een hoekje van het gebouw zat vrijwel de hele dag een cocaïneverslaafde. Op een gegeven moment had ik er genoeg van en stapte naar het naast het kantoor gelegen politiebureau. De dienstdoende agent vroeg waar het om ging en ik vroeg of zij de cocaïneverslaafde achter mij wilden weghalen. Hij vroeg of ik hem kon beschrijven. Ik zei: ‘Vettig haar, ongeschoren, meer gaten dan tanden, vuile campingsmoking en tennisschoenen met halve zolen.’ ‘Oh die ken ik’, zei de agent. ‘Dat is Cees. Die kunt u zelf weghalen, doet geen vlieg kwaad maar u moet wel een beetje oppassen want hij heeft open TBC!’