Op een warme zomerdag komt mijn mama binnen in mijn kamer. Ik zie meteen aan haar blik dat er iets is. Ze zegt dat mijn opa nog twee weken te leven heeft. Mijn wereld stort in. Hij is mijn beste vriend, we zijn twee handen op een buik. Daarna ben ik dag en nacht in het ziekenhuis te vinden. Het is hard om hem in pijn te zien, maar hij probeert zich sterk te houden. Wanneer hij in slaap wordt gebracht, legt hij als laatste afscheid zijn hand op die van mij. Ik hoor hem nog ademen, wetende dat het zijn laatste zijn. Een paar uur later sterft hij en geef ik een laatste knuffel aan zijn warme lichaam.