Ik word wakker met onrust. Regen op het dak. Mediteren lukt niet. Een beeld van een heks verschijnt in mij. Met alle kracht stookt ze de ketel op, gooit meningen en oordelen in het heldere water en prevelt wat. ‘Heb je wel goed geluisterd? Niet te veel gerateld?’ Het borrelt en dampt, onzekerheid slaat toe. Mijn nieuwe lief komt binnen. ‘De heks komt eraan hoor,’ zeg ik. Hij weet ervan. ‘Laat haar maar zien,’ zegt hij. Ongekende woede en machteloos oud zeer laten zich zien en horen. Hij blijft stil, zonder oordeel, tot de storm in mij geluwd is. In de stille vijver zie ik mijn spiegelbeeld en voel: niets gebeurt dan door mij. Liefde heelt.