Dochter (6) is naar bed gebracht. Na nog vijf keer heen en weer gelopen te zijn, besluit ik maar naast haar te gaan liggen om al die dingen te horen ‘die echt niet kunnen wachten tot morgen’.
Weet je hoe opa een ei kapot slaat… Tegen zijn hoofd… Ik wil echt gauw naar morgen gaan… Waarom krijg je een enge droom niet uit je hoofd en kun je dingen die je wel wilt weten soms niet vinden in je hoofd… Ik heb een liedje in mijn hoofd… Weet je wat ik echt niet fijn vind aan die wekker dat die twee en die vijf zoveel op elkaar lijken…  en dan… is het stil.