Het was stil, iedereen sliep behalve wij. De jongere gasten waren al in dromenland terwijl ‘wij’, de oudste, aan het wachten waren tot de vergadering eindelijk ten einde was. We hoorden het geritsel aan de tent, dit was ons moment. De entree in de leidingstent. Na de akward stilte kwam de sfeer los. Urenlang dansen op de tafel, spelletjes en alcoholische consumpties, het was me wat. Urenlang, maar hoe lang? Niemand wist het tot we plots de rits van de tent weer opendeden en een mede-lid zei:
‘Huh is het nu alweer licht buiten?’