In een parfumeriezaak wacht ik (47) op mijn beurt. Naast me test een jonge vrouw - ik schat eind 20 – een lippenstift. Een piepjonge medewerkster komt helpen en ik informeer naar een ontbrekende kleur lippenstift. Terwijl ze op de vrouw wijst, antwoordt ze: ‘Die heeft uw dochter.’

Verbouwereerd zeg ik dat dit niet mijn dochter is. ‘Bovendien’, weet ik nog grappig bedoeld uit te brengen, ‘zou ik liever horen dat je haar dan mijn zus zou noemen.’

Ze kijkt me niet-begrijpend aan en zegt dan: ‘Maar mevrouw, ik vind uw huid nog heel mooi hoor, voor uw leeftijd!’