Nicole was een bloedmooie meid maar op haar tweeëntwintigste nog steeds single. Ze woonde sinds haar studie weer thuis bij haar moeder die zich zorgen maakte over haar dochter. ‘Je bent toch een gezonde meid. Heb je dan helemaal geen zin om te…?’
‘Nee mam, ik vind er niets aan. Toen het niet mocht wél, maar nu? Al dat gedoe aan je lijf, aan- en uitkleden, wassen. Geen man weet hoe het echt moet. Waarvoor de diverse knoppen zijn. Kosten-baten analyse? Niet voldoende.’ Om van het gezeur af te zijn, kwam ze op een dag met Arthur naar huis. ‘Ben je nog vrij? Ik bedoel, heb je een vriendin. Of ben je getrouwd of weer gescheiden, hoop ik?’ hakkelde Nicole.