Op een  mooie avond op de Franse camping loopt er een jongen naar ons toe. Hij heet Lorenzo. Hij is veertien. Hij wou met mij en mijn Belgische vrienden Uno spelen. we liepen naar een tafel waar hij ruzie kreeg met Duitse jongens. Zij kwamen terug met allebij een blauw oog en hij met een bloedlip. Waarschijnlijk dacht hij cool te zijn, dus niet, want hij ging met onze slippers op onze broertjes en zusjes gooien en die barstten natuurlijk in tranen uit. Hij kwam lachend terug en zei: ‘Play Uno.’  Oke. We begonnen eindelijk. Het ging het niet goed met zijn Uno, hij gooide de kaarten op tafel en zei: 'Love you’ en rende weg.