Zus
Mijn zus is dood. Op de eerste verjaardag zonder haar is mijn moeder jarig en we eten taart met familie en vrienden. Iedereen spreekt iets harder en sneller dan anders. Niemand wil een stilte, daarin zou zus er zomaar eens niet kunnen zijn. Ik loop naar de keuken en begin aan de afwas. Mama pakt een theedoek. Alleen het plonsen van kopjes en schoteltjes doorbreekt de stilte. We staan daar zo samen tot een vriendin binnenkomt. Ze ziet ons, schrikt en zegt snel: ‘Wat staan je viooltjes er vrolijk bij. Die van mij zijn laatst door de nachtvorst doodgegaan. Jan wil wel een glaasje wijn, staat dat hier?’ We knikken en wijzen en vegen met onze mouwen onze tranen weg.
Jenny Lindhout