Het was weer een doordeweekse avond en ik lag al een tijdje in bed. De hele dag had ik mijn broer niet gezien, behalve toen hij snel wat avondeten naar binnen werkte. Zoals altijd zat hij achter zijn computer, verdiept in een van zijn favoriete games. De uren verstrijken, maar voor hem lijkt de tijd stil te staan. Om middernacht kijk ik nog even op de klok en hoor ik hem roepen: ‘Nog één potje!’ Voor hem is het altijd ‘nog één potje’, maar ik vraag me af wanneer hij die ‘game over’ echt gaat voelen.