Regelmatig werd ik thuis vernederd, uitgescholden, uitgelachen, tegengewerkt en in groepsverband belachelijk gemaakt. Thuis had ik geen zelfwaardering en moest ik alles pikken zonder voor mezelf op te komen.

Ze hadden immers altijd gelijk. Alles wat ze zeiden was goed bedoeld en als ik boos werd dan bewees ik hoe slecht ik was omdat ik niet begrijp hoe goed anderen waren.

De wereld stelde eisen waar ik niet aan kon voldoen, zelfverzekerd voor mezelf opkomen. Hoe hard ik ook mijn best deed bleef erkenning en waardering uit van opleiding of werk. Zo zorgde dit voor een herhaling van de thuissituatie die ik eerst had overleefd en nu nog eens moest overleven.

Een slachtoffer staat er alleen voor.