Ik loop rond in de zaal op mijn werk, het is half elf. Het is tijd om de kinderen hun 10-uurtje uit te delen. Alle kinderen zitten neer aan de tafels en eten hun fruit. Er moeten sapjes uitgedeeld worden. Ik zie een paar van mijn collega’s neerzitten en praten. Er komt een kind vragen waar de sapjes blijven. Ik draai me om naar mijn collega en vraag gefrustreerd waar de sapjes blijven. Ze zegt op een grove toon: ‘Niet mijn probleem.’ Ik begin te roepen uit frustratie dat ze zo tegen mij praat. Ik vraag wat haar naam is. Ze antwoordt met ‘Fee’. Ik besef dat er geen Fee werkt op het speelplein.

Fee was een kind.