Met mijn zestienjarige puberzoon ging ik naar de plaatselijke ijsbaan. Vooraf kreeg ik instructies: samen schaatsen wilde hij wel, maar niet bij aanwezigheid van dat bepaalde meisje of vrienden met wie hij om het hardst zou schaatsen. Ik mocht vooral geen vragen stellen en niet de minste indruk wekken dat ik hem kende. Toen er veel bekenden van hem bleken te zijn, verdween hij al snel uit het zicht. Helaas kwam ik behoorlijk ten val op het ijs. Uit het niets stond hij ineens naast me, maar stak geen vinger uit om me te helpen. Tot mijn stomme verbazing hoorde ik hem zeggen: ‘Gaat het mevrouw?’