Een oma van een van mijn kleuters is overleden. Tijdens het bouwen met de kapla vertelt hij aan een klasgenootje dat haar ogen nu nooit meer open gaan.
‘Nooit meer?’, vraagt kleutermannetje. ‘Nee, ze kan niet meer kijken.’
‘Zijn haar ogen dan dood?’
‘Nee, haar hele lijf!’
‘Wat zielig voor haar. Kan ze nooit meer onze grote toren zien.’
En ondertussen bouwen ze hun kapla-toren hoger en hoger…