Ik haper, ik stotter, ik ben één met allen maar ook zielsalleen. Ik haper, ik stotter, wat levenssnotter. Ik verlang naar een leven met spreekvloeiendheid, na 36 jaar sluit ik het boek van levensspreekstrubbelingen. Ik ben het zat.

Het spreken wat een kracht; taal, wat een macht. Je stem, wat een pracht. Spreekkracht moet ik halen uit mijn tenen, om een beetje te kunnen zijn zoals jij. Het gaat langs mijn ruggengraat, lichaam in pijn. Mijn stem dat ben IKJE, mijn fysiologische geboorterecht!

Voorbij alle buitenwereldruis en luchtvervuilingnietpluis, spreken zal ik! Ademkracht Oerkracht. Ik zal er zijn, tot in eeuwigheid, om te ontvangen wat voor mij zeker is bestemd: spreekvloeiendheid!

Ademkracht, neem het zeker niet voor lief, menspracht!