Waarom besloot ik te remmen? Na middernacht, geen verkeer, het stoplicht fel lichtend op groen, en toch weiger ik door te rijden over dat onoverzichtelijke kruispunt in het dorpscentrum. Een auto raast met meer dan 100 kilometer voor mij langs, door rood! Daarna versteend nog vijf groene beurten van het stoplicht genegeerd. Minstens eens per maand herhaalt zich deze gebeurtenis, in een droom, maar nu met telkens een fatale afloop. Ik word dan trillend wakker en verval in het doen rijmen van de ongeremdheden in mijn herinnering:
Ik begrijp dat als je morgen sterft
Je dat gedacht hebt nu vandaag
Maar ik heb die vraag van gisteren nog
Zit er een engeltje op mijn kraag?