We zijn op vakantie. Het park zit vol andere Nederlanders met kleine kinderen – oh joy. Onze buurman heeft zo te horen een korte nacht achter de rug. Zijn dochtertje wil per se met haar moeder mee. Als dat niet mag, barst ze in tranen uit. ‘Nu ophouden!’, schreeuwt haar vader, maar ze gaat alleen maar harder huilen. Daarop wordt hij nog bozer en blaft tegen het kind: ‘Ga nu maar even afkoelen op je kamer!’ Misschien moet je zelf even afkoelen op je kamer, denk ik. Later lopen we naar het zwembad. Van een afstand hoor ik hem alweer: ‘En ik zeg dus tegen die stewardess, ik word niet snel boos, maar...’ Nee, vast niet.