Papadag
Vanachter mijn cappuccino op een terrasje zie ik een jonge bakfietsvader abrupt afstappen en gehaast naar zijn telefoon grijpen. Twee blonde peuters zitten voorin vrolijk te snateren. De man houdt een ingewikkeld en denkelijk zakelijk gesprek, dat kun je zien aan de manier waarop hij hevig gebarend een heel stuk wegwandelt. Het duurt erg lang. De kinderen roepen hem, maar hij hoort ze niet. Ze gooien vervolgens balorig bananen en appels uit de bak. Ik heb mijn tweede koffie al op als hij eindelijk ophangt. Geërgerd zegt hij, met nijdige gebaren het fruit oprapend: ‘Julie kunnen het ook nooit eens gewoon gezellig houden op papadag.’
Trees Roose