Mijn jongste broer, 64 jaar oud, heeft Alzheimer. Met veel ondersteuning woont hij nog zelfstandig.
We kijken samen op zijn telefoon naar zijn bankgegevens. Ik zie dat hij zojuist voor ongeveer 50 euro boodschappen heeft gedaan. Behalve een redelijk nieuw stuk kaas is er verder in huis niets te vinden. 
Als ik weer in mijn eigen huis ben, bel ik hem: ‘Heb je al in je fietstassen gekeken?’
Dat had hij gedaan, leeg. ‘Tja, hoe kan dit, waar zijn al die boodschappen dan...?’
‘Ach Fee,’ zegt hij, ‘laten we wel wezen, alles is toch ook ontzettend veel duurder geworden.’