Ze komt hard aangefietst en draait voor mij de gracht op. Een leeg kinderzitje achterop. Haar jas hangt open, de jaspanden fladderen als vleugels opzij. Dan trekt ze een voor een de naalden uit haar hoofddoek en stopt die in een jaszak. In één handige beweging wikkelt ze de lange lap van haar hoofd, en propt die in de andere jaszak. Ze schudt haar haren los, en even later is ze in de verte verdwenen.