Het is 04.30 uur en ik heb maar één doel: slapen. In plaats daarvan schiet me een verhaal te binnen. Mijn licht aandoen en schriftje erbij pakken is geen optie als ik mijn vriend te vriend wil houden. In plaats daarvan probeer ik me voor te stellen dat ik de woorden in mijn hoofd opschrijf. Meteen roept dat het onprettige beeld op van een ouderwetse ganzenveer die de woorden voor eeuwig in de binnenkant van mijn schedel krast. Hè getsie, dat is nou ook weer niet de bedoeling. Ik besluit dat mijn potje inkt leeg is en kan eindelijk rustig slapen.