De promotiezaal van Oxford University is in vakantietijd te bezichtigen. Een conciërge in klassieke stofjas opent de deur. Een prachtig en voornaam vertrek. Bij een van de zetels zien wij de bureaulade ietsje open staan. Er ligt een servetje met een halve donut. Van een paranimf met hongerklop? De donut ruikt al een beetje. Wij pakken het uit de lade en overhandigen dit aan de conciërge op de gang. We verwachten een vriendelijk knikje voor onze behulpzaamheid. Hij kijkt volstrekt neutraal en reageert binnen een seconde in prachtig, superieur Oxford English: ‘Why do you open drawers if I may ask?’