Op de fiets naar mijn moestuintje op de Uithof. Al ruim een jaar aan het ploeteren en dolgelukkig met alles wat de tuin mij al heeft geleverd.
Voor mijn weelderige moestuin staan twee al doorgewinterde moestuinders. Ik neem aan dat ze het over mijn mooie tuin hebben. Trots loop ik op ze af en hoor ze nog net zeggen: ‘Het leek heel wat te worden toen ze net startte, maar nu is het om te huilen. Wat een zooitje, zie je al dat onkruid...’
Ik probeer nog wat excuses uit te kramen: te veel regen, zon, op vakantie geweest, maar ze lopen al weg. Ik kijk nog even om naar mijn tuintje, iets minder trots.