Als onderdeel van de inschrijfprocedure bij mijn verhuizing naar Brussel, die gelukkig wel in het Nederlands kan, komt de wijkagent bij mij langs om te controleren of ik wel echt woon op het adres dat ik opgegeven heb. Ik bied hem een kopje koffie aan. Hij doet erg zijn best in het Nederlands. ‘Mag ik mijn kontje hier zetten?’