We rijden over een hobbelige zandweg in Kazachstan. Sergey brengt ons voor een fiks bedrag met zijn gammele auto naar de grens met Kirgizië. Onderweg heeft hij Kristina opgepikt. Zij heeft zelfgemaakte kumis mee in plastic colaflessen. Gefermenteerde paardenmelk is hét welkomstdrankje bij elke yurt hier op het platteland. Plotseling verspert een man in indrukwekkend uniform met gevlochten gouden tressen ons de weg. Hij is douanebeambte en propt zich op de achterbank tussen mij en mijn man in. Zijn hoge pet raakt het dak van de auto. Gastvrij reikt Kristina hem een fles kumis aan. Hij draait hem open en een fontein van bruisende zure melk spuit via zijn gezicht door de hele auto. Iedereen druipt. Hij geeft geen krimp.