De bezorgers van mijn nieuwe koelkast zijn te vroeg. Ik lig nog in bed. Terwijl ik mijn broek dichtknoop, open ik de deur met de buzzer. Onderaan de steile trap zie ik twee mannen en een grote doos. Voordat ik goed en wel wakker ben, lopen ze al in mijn keuken en staat het nieuwe apparaat op zijn plek. De oude koelkast nemen ze mee. Als ze bijna beneden zijn, hoor ik gerommel, gebonk en een grote vloek. Ik vraag of het goed gaat, maar er komt geen antwoord. Pas ‘s avonds, als ik ga koken, snap ik het. Al mijn pannen die ik gevuld met warm water in het vriesvak had gezet om de boel te ontdooien, zijn verdwenen.